เดือนกุมภาพันธ์นี้ บรรยากาศการเมืองดูอึมครึมจริงๆไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นไปในทิศทางใด อย่างไร ก็ดีหวังว่าทุกๆฝ่าย คงจะไม่ใช้ ความรุนแรง และ ยึดถือกรอบกติกาในระบอบประชาธิปไตย เพื่อประโยชน์ส่วนรวม และ ของชาติมากกว่าประชาธิปไตย เพื่อตัวเอง หรือฝ่ายของตัวเองเท่านั้น และก็ไม่อยากเห็นภาพการล่มสลายของเศรษฐกิจของประเทศอีกครั้ง เพราะนักการเมือง มัวแต่ เล่นการเมือง แย่งชิงอำนาจกันอยู่ แทนที่จะเข้ามาช่วยกันทำงานการเมืองให้ประเทศชาติเจริญก้าวหน้า ทันนานา ประเทศทั่วโลก (แล้วจะบ่นกัน ทำไมว่า มาเลเซีย สิงคโปร์ แซงหน้าเราไปไกลแล้ว) ไม่ทราบว่าทุกๆ ท่านยังจดจำกันได้หรือไม่กับ วิกฤติเศรษฐกิจ ครั้งที่ ผ่านมา กับ สภาพบริษัท/ห้าง/ร้านและนักธุรกิจล้มละลาย, การทำมาค้าขายฝืดเคือง(ยกเว้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป), สภาพคนตกงาน ล้นเมือง (ไอ้ที่ยังมีงานทำ ก็ถูกลดเงินเดือนเหลือครึ่งเดียว), ชาวไร่ ชาวนา และ ชาวบ้านมีหนี้สินล้นพ้นตัว, ปัญหา ครอบครัวแตกแยก ฯลฯ เป็นต้น พรรคพวกเพื่อนฝูงกระผม ในอาชีพ บางคนต้องระหกระเหินไปหางานทำที่ประเทศจีนกัน ทั้งๆที่ ไม่เคยคิดอยากจะไปกัน มาก่อนเลย ซึ่งใครๆอาจลืมไปแล้ว...แต่กระผมยังจำได้ไม่ลืมและขอบอกว่าเข็ดจริงๆครับ

           ขออภัยท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยนะครับ ฉบับนี้กระผมเขียนอะไร ที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องการสร้างบ้าน เลย แต่ทั้งหลายทั้งปวง ก็เพราะว่า รู้สึกเป็นห่วง สถานการณ์ที่เกิดขึ้น หากมัวแต่ก้มหน้าก้มตาทำธุรกิจ โดยไม่สนใจ เรื่องการบ้าน การเมืองเลย ในยามนี้ ก็คงจะแย่ มากๆ ทั้งนี้ไม่ว่าท่าน ผู้อ่านจะเห็นด้วย กับแนวคิดของฝ่ายใดก็ตามที ท่านต้องไม่ลืมว่า... การเมืองแบบเดิมๆ ของ ประเทศไทย ล้มเหลวมาตลอด เพราะมีนักการเมืองที่ขายตัวและขายเสียง ส่งผลให้รัฐบาลทุกชุดทุกสมัย ไม่สามารถ บริหารราชการ ได้ครบเทอม มาโดยตลอด รัฐธรรมนูญฉบับนี้ จึงต้องการแก้ไขจุดอ่อน และ ป้องกันปัญหา ดังกล่าว แต่มาวันนี้ เรากำลังบอกว่า รัฐธรรมนูญนี้มีปัญหาอีกแล้ว ... ไม่รู้ว่า จะเอายังไง กันดี คงรอท่านผู้นำประเทศ ตัดสินใจเสียทีว่าจะเลือกทางใด... ขืนปล่อยให้อึมครึมต่อไปคงไม่ดีแน่ๆครับ