แต่...เหตุไฉนจึงมีผู้ว่าจ้างยอมเซ็นสัญญา และตกเป็นเหยื่อผู้ประกอบการรายนี้มีจำนวนนับร้อยราย(เจ้าของบ้านรายนี้รวบรวมหลักฐานมาให้ครับ) ทำให้กระผมต้องทบทวนอ่านสัญญาอยู่ 2 – 3 รอบ กระทั่งมาถึงบางอ้อ..ก็ตรงราคาค่าก่อสร้างบ้านที่ตกลงว่าจ้างกันและระบุไว้ในสัญญาเป็นบ้าน 2 ชั้นครึ่ง พื้นที่ใช้สอยประมาณ 132 ตารางเมตร ราคา 6 แสนบาทเศษ ซึ่งเมื่อพิจารณาดูจากแบบบ้าน ขนาดและพื้นที่ใช้สอยของบ้านแล้ว ฟันธงได้เลยว่า...ราคาค่าก่อสร้างที่ตกลงกันมันเป็นกลลวง

     ดังนั้นจึงต้องใช้สัญญาเป็นเครื่องมือบังคับให้ผู้ว่าจ้างจ่ายเงินค่าก่อสร้างมากเกินจริง(ตามข้อที่ 1) โดยสรุปก็คือ ผู้ประกอบการรายนี้รับจ้างก่อสร้างบ้านในราคาไม่ถึง 50 % ของราคาค่าก่อสร้างจริง เมื่อเจ้าของบ้านหรือผู้ว่าจ้างเห็นราคาที่เสนอมา ก็ย่อมเกิดความโลภและอยากให้เป็นผู้รับจ้างสร้างบ้านของตัวเอง เพราะค่าก่อสร้างราคาถูกๆแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว (เชื่อว่า..คงให้ผู้รับจ้างรายอื่นๆเสนอราคามาเปรียบเทียบมาก่อนตัดสินใจเลือกรายนี้แล้ว) ดังนั้นจึงรีบร้อนเซ็นสัญญาด้วยทันทีแม้ว่าสัญญาจะเอารัดเอาเปรียบยังไงก็ไม่กลัว  เพราะตัวเองมั่นใจว่าไม่คิดผิดสัญญาผู้รับจ้างแน่นอน...หากว่าการก่อสร้างคืบหน้าไปตามปกติ

     จากเรื่องที่รับฟังมาจากเจ้าของบ้านและวิธีการของผู้รับจ้างรายนี้ สามารถเปรียบเทียบได้กับวิธีการเดียวกับ “แก๊งค์ตกทอง” จะต่างกันก็ตรงที่มีกระบวนการทำงานที่ดูน่าเชื่อถือในขั้นต้น และการใช้กฎหมายมาเป็นเครื่องมือป้องกันตัวและเอารัดเอาเปรียบ ซึ่งหากผู้ใดเกิดความโลภอยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง หรือหวังจะได้ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หรือหวังจะเอาเปรียบอีกฝ่ายหนึ่งโดยคิดว่าตัวเองฉลาดกว่า(แต่ไม่เฉลียว) หรือจะด้วยไมรู้เท่าทันก็ตามที สุดท้ายก็จะตกเป็นเหยื่อให้กลุ่มมิจฉาชีพเหล่านี้ โดยเฉพาะกลุ่มมิจฉาชีพเหล่านี้แฝงตัวเข้ามาอยู่ในธุรกิจรับสร้างบ้าน ซึ่งสร้างความเสียหายต่อทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องและสังคม โดยที่ผู้รักษากฎหมายและกระบวนการทางกฎหมาย ยังไม่สามารถเอาผิดและเอาตัวมาลงโทษตามกฎหมายได้ และเรื่องนี้คงต้องใช้เวลาและกระบวนการที่จะจัดการอีกสักระยะหนึ่ง

     ณ เวลานี้ ผู้บริโภคก็ต้องพึงระมัดระวังตัวเอง...อย่าโลภมาก